اینترنت (به انگلیسی: The Internet) را باید بزرگ‌ترین سامانه‌ای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیده‌است. ریشه این شبکهٔ عظیم جهانی به دهه۱۹۶۰ باز می گردد که آژانسهای نظامی ایالات متحده امریکا بر روی پروژه های تحقیقاتی برای ساخت شبکه ای مستحکم،توزیع شده و باتحمل خظا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دوره ای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، سبب شد تا مشارکت های جهانی آغاز گرددو از میانه دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهان‌شمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیت‌های بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصه‌های گوناگون علوم، فن‌ّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد.شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمده‌است.

اینترنت سامانه ای جهانی از شبکه های رایانه ای بهم پیوسته است که از پروتکل TCP/IP برای ارتباط با یکدیگر استفاده می‌نمایند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکه شبکه هاست که از میلیون ها شبکه خصوصی،عمومی،دانشگاهی،تجاری و دولتی در اندازه های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده است که با آرایه وسیعی از فناوریهای الکترونیکی و نوری به هم متصل گشته اند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ایست که برجسته ترین آنها وب جهان‌گستر(به انگلیسی: World Wide Web) و پست الکترونیکی می باشند. سازمان‌ها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وب‌گاه(به انگلیسی: Web Site)، دستیابی از راه دور وی‌پی‌ان, انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم پست الکترونیکی، می‌باشند. بسیاری از رسانه های ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل داده اند ویا مجددا تعریف شده اندو خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت(به انگلیسی: Voice over Internet Protocol - VoIP) و تلویزیون پروتکل اینترنت (به انگلیسی: Internet Protocol Television-IPTV) ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وب‌گاه،خوراک وب (به انگلیسی: Web Feed) و وب‌نوشت (به انگلیسی: Blog) تغییر شکل داده است. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسانها را از طریق پیام‌رسانی فوری (به انگلیسی: Instant Messaging) ، انجمن اینترنتی (به انگلیسی: Internet Forum) و شبکه های اجتماعی (به انگلیسی: Social Networks) بوجود آورده است.

دراینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنی و چه بر سیاستهای دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت ، استاندارد های خود را تدوین می کند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت (به انگلیسی: Internet Protocol Address) و سامانه نام دامنه(به انگلیسی: Domain Name System) است که توسط سازمانی به نام بنگاه اینترنتی نامها و شماره های تخصیص داده شده(به انگلیسی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers ) (ICANN) مدیریت می شوند. وظیفه پی بندی و استاندارد سازی پروتکل های هسته ای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت (به انگلیسی: Internet Engineering Task Force ) (IETF) است که سازمانی بین المللی و غیرانتفاعی است وهر فردی می تواند در وظایفشان با آن مشارکت نماید.

واژه شناسی

واژه لاتین the Internet چنانچه به شبکه جهانی اینترنت اشاره کند، اسم خاص است و حرف اولش با حروف بزرگ آغاز می شود(I). اگر حرف اول آن کوچک باشد می تواند به عنوان شکل کوچک شده کلمه Internetwork برداشت شود که به معنی میان شبکه است. واژه "ابر" (به انگلیسی: Cloud) نیز به صورت استعاری، به ویژه در ادبیات رایانش ابری و نرم افزار به عنوان سرویس، برای اشاره به اینترنت به کار می رود.

اینترنت در برابر وب

غالبا در گفتگو های روزمره از دو واژه "وب" و "اینترنت"،به اشتباه، بدون تمایز زیادی استفاده می شود، امااین دو واژه معانی متفاوتی دارند. اینترنت یک سامانه ارتباطی جهانی برای داده هاست، زیرساختهای نرم افزاری وسخت افزاری است که رایانه ها در سراسر جهان به یکدیگرمتصل می سازد. در مقابل ، وب یکی از خدماتی است که بر روی اینترنت ارائه می شود و برای ارتباط از شبکه اینترنت بهره می جوید.

تاریخچه

افتتاح پروژه اسپوتنیک (به انگلیسی: Sputnik) توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی زنگ خطر را برای ایالات متحده به صدا درآورد تا با تاسیس موسسه پروژه های پژوهشی پیشرفته(به انگلیسی: ARPA - Advanced Research Projects Agency) در سال ۱۹۵۸ (میلادی) پیشروی در زمینه فناوری را بازیابد.^[۱]
[۲] آرپا اداره فناوری پردازش اطلاعات (IPTO)را تاسیس نمود تا پروژه SAGE راکه برای اولین بار سامانه های رادار سراسر کشور را با هم شبکه کرده بود پیشتر برد. هدف IPTO دست یافتن به راههایی برای پاسخ به نگرانی ارتش امریکا در باره فابلیت مقاومت شیکه های ارتباطیشان را پاسخ دهد، و به عنوان اولین اقدام رایانه هایشان را در پنتاگون (به انگلیسی: Pentagon) ،کوه چاین (به انگلیسی: Cheyenne Mountain) و دفتر مرکزی فرماندهی راهبردی هوایی(به انگلیسی: Strategic Air Command) (SAC) را به یکدیگر متصل سازد.جی.سی.آر لیکلایدر (به انگلیسی: J. C. R. Licklider) که از ترویج کنندگان شبکه جهانی بود به مدیریت IPTO رسید.لیکلایدر در سال ۱۹۵۰ (میلادی) پس از علاقه مند شدن به فناوری اطلاعات از آزمایشگاه روانشناسی صدا در دانشگاه هاروارد به ام آی تی رفت. در ام آی تی او در کمیته ای مشغول به خدمت شد که آزمایشگاه لینکلن را تاسیس کرد و بر روی پروژه SAGE کار می کرد. در سال ۱۹۵۷ (میلادی) او نایب رئیس شرکت بی بی ان (BBN) شد. در آنجا بود که اولین محصول PDP-1 را خرید و نخستین نمایش عمومی اشتراک زمانی را هدایت نمود.

پروفسورلئونارد کلینراک (به انگلیسی: Leonard Kleinrock) در کنار یکی از اولین پردازشگر های پیغام واسط (به انگلیسی: Interface Message Processor) در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس(UCLA)

در IPTO جانشین لیکلایدر ایوان ساترلند (به انگلیسی: Ivan Sutherland) ، در سال ۱۹۶۵ (میلادی) ، لارنس رابرتس (به انگلیسی: Lawrence Roberts) را بر آن گماشت که پروژه ای را برای ایجاد یک شبکه آغاز نماید و رابرتس پایه این فناوری را کار پل باران (به انگلیسی: Paul Baran) نهاد.^[۳] پل باران مطالعه جامعی را برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا منتشر مرده بود که در آن پیشنهاد داده بود که برای دستیابی به استحکام و مقاومت در برابر حوادث از راهبرد بسته (به انگلیسی: Packet Switching) استفاده شود. رابرتس در آزمایشگاه لینکلن ام آی تی کار کرده بود که هدف اولیه از تاسیس آن، پروژه SAGE بود. لئونارد کلینراک (به انگلیسی: Leonard Kleinrock) استاد دانشگاه UCLA تئوریهای زیربنایی شبکه های بسته را در سال ۱۹۶۲ (میلادی) و مسیریابی سلسله مراتبی (به انگلیسی: Hierarchical Routing) را در سال ۱۹۶۷ (میلادی) ارائه کرده بود، مفاهیمی که زمینه ساز گسترش اینترنت به شکل امروزی آن شدند.
جانشین ساترلند، رابرت تیلور (به انگلیسی: Robert Taylor)، رابرتس را قانع نمود که موفقیت های اولیه اش در زمینه راهگزینی بسته (Packet Switching) را گسترش دهد و بیاید و دانشمند ارشد IPTO شود.در آنجا رابرتس گزارشی با نام "شبکه های رایانه ای منابع مشترک" به تیلور داد، که در ژوئیه ۱۹۶۸ (میلادی) م.رد تایید او قرار گرفت و زمینه ساز آغاز کار آرپانت در سال بعد شد. پس از کار فراوان، سرانجام در 29 اکتبر 1969 دو گره اول آنچه که بعدها آرپانت شد به هم متصل شدند.این اتصال بین مرکز سنجش شبکه کلینراک در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی UCLA و سامانه NLS داگلاس انگلبرت (به انگلیسی: Douglas Engelbart) در موسسه تحقیقاتی SRI International در پارک منلوی کالیفرنیا برقرار شد. سومین مکان در آرپانت مرکز ریاضیات تعاملی Culler-Fried در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا بود و چهارمی دپارتمان گرافیک دانشگاه یوتا بود. تا پایان سال ۱۹۷۹ (میلادی) پانزده مکان مختلف به آرپانت جوان پیوسته بودند که پیام آور رشدی سریع بود. آرپانت تنها یکی از اجداد اینترنت امروزی بود. در تلاشی جداگانه، دونالد دیویز (Donald Davies) نیز، در آزمایشگاه ملی فیزیک انگلیس (UK National Physical Laboratory ) مفهوم راهگزینی بسته را کشف کرده بود. اونخستین بار آن را در ۱۹۶۵ (میلادی) مطرح نمود. کلمات بسته (Packet) و راهگزینی بسته(Packet Switching) در واقع توسط او ابداع شدند و بعدها توسط استاندارد ها پذیرفته و به کار گرفته شدند. دیویز همچنین یک شبکه راهگزینی بسته به نام Mark I در سال ۱۹۷۰ (میلادی) درانگلستان ساخته بود.^[۴]

به دنبال نمایش موفق راهگزینی بسته در آرپانت(ARPANET)؛در سال ۱۹۷۸، اداره پست بریتانیا،Telenet،DATAPACوTRANSPAC با یکدیگر همکاری را برای بوجود آوردن نخستین سرویس شبکه راهگزینی بسته خود آغاز نمودند. در بریتانیا این شبکه به نام سرویس بین المللی راهگزینی بسته (به انگلیسی: International Packet Switched Service) خوانده می شد. مجموعه شبکه های X.25 از اروپا و آمریکا گسترش یافت و تا سال ۱۹۸۱ کانادا، هنگ کنگ و استرالیا ر در بر گرفته بود.استانداردهای راهگزینی بسته X.25 را "کميته مشاوره بين المللی تلگراف و تلفن(CCITT)" - که امروزه به نام ITU-T خوانده می شود- حول و حوش سال 1976 تدوین نمود.

لوح یادبود تولد اینترنت دردانشگاه استانفورد

X.25 از پروتکلهای TCP/IP مستقل بود. این پروتکلها حاصل کار تجربی DARPA در آرپانت، شبکه رادیویی بسته و شبکه ماهواره ای بسته بودند.

آرپانت اولیه بر روی برنامه کنترل شبکه(NCP) (به انگلیسی: Network Control Program) کارمی کرد، استانداردی که در دسامبر 1970 توسط تیمی به نام "گروه کاری شبکه(NWG)" به مدیریت استیو کراکر (به انگلیسی: Steve Crocker) طراحی و پیاده سازی شد. برای پاسخگویی به رشد سریع شبکه که مرتبا مکانهای بیشتری بدان متصل میشد، وینتون سرف (به انگلیسی: Vinton Cerf) و باب کان (به انگلیسی: Bob Kahn) اولین توصیف پروتکلهای TCP را که امروزه به گستردگی استفاده می شوند در خلال سال 1973 ارائه دادند و در مه 1974 مقاله ای در این باب منتشر نمودند. به کاربردن واژه اینترنت برای توصیف یک شبکه TCP/IP یکتای جهانی از دسامبر 1974 با انتشار RFC 675 آغاز شد.این RFC اولین توصیف کامل مشخصات TCP بود که توسط وینتون سرف،یوگن دالال و کارل سانشاین در آن زمان در دانشکاه استانفورد نوشته شد. در خلال نه سال یعدی کار تا آنجا پیش رفت که پروتکلها تصحیح شدندو بر روی بسیاری از سیستم های عامل پیاده سازی شدند.اولین شبکه برپایه بسته پروتکل اینترنت(TCP/IP) از اول ژانویه 1983 وقتی که همه ایستگاههای متصل به آرپا پروتکلهای قدیمی NCP را با TCP/IP جایگزین کردند، شروع به کار نمود. در سال 1985 بنیاد ملی علوم آمریکا(NFS) ماموریت ساخت NFSNET- یک ستون فقرات (Network Backbone) دانشگاهی با سرعت 56 کیلوبیت بر ثانیه(Kbps) - با استفاده از رایانه های "مسیریاب فازبال" (به انگلیسی: Fuzzball router) را به مخترع این رایانه ها، دیوید ال. میلز (به انگلیسی: David L. Mills) سپرد. یک سال بعد NFS تبدیل به شبکه پرسرعت تر 1.5 مگابیت بر ثانیه ( Mbps) را نیز پشتیبانی می کرد. دنیس جنینگ ، مسئول برنامه ابرکامپیدتردرNFS تصمیمی کلیدی در مورد استفاده از پروتکلهای TCP/IP ارائه شده توسط DARPA گرفت. گشایش شبکه به دنیای تجاری در سال 1988 آغاز شد.شورای شبکه بندی فدرال ایالات متحده در آن سال با اتصال NFSNET به سامانه تجاری پست MCI موافقت نمودو این اتصال در تابستان 1989 برقرارشد. سایر خدمات پست الکترونیکی تجاری(مانند OnTyme,Compuserve,Telemail ) نیز به زودی متصل شدند. در آن سال سه ارائه دهنده سرویس اینترنت(ISP) بوجود آمدند : UUNET,PSINet,CERFNET . شبکه های جدای مهمی که دروازه هایی به سوی اینترنت (که خود بعدا جزئی از آن شدند)می گشودند عبارت بودند از : Usenet,BITNET بسیاری از شبکه های متنوع تجاری و آموزشی دیگر همچون Telenet, Tymnet, Compuserve و JANET نیز به اینترنت در حال رشد پیوستند. Telenet - که بعدها Sprintnet نامیده شد - یک شبکه رایانه ای ملی خصوصی بود که از 1970 کار خود را آغاز کرده بود و امکان دسترسی با شماره‌گیری (به انگلیسی: Dial-up Access) را به صورت رایگان در شهرهایی در سراسر امریکا فراهم ساخته بود.این شبکه سرانجام در دهه ۱۹۸۰ ،با محبوبیت روزافزون TCP/IP به سایرین متصل شد. فابلیت TCP/IP برای کار با هر نوع شبکه ارتباطی از پیش موجود،سبب رشد آسانتر آن می گشت؛اگر چه که رشد سریع اینترنت در وهله اول ناشی از در دسترس بودن مسبریابهای استاندارد تجاری از طرف بسیاری از شرکتها، در دسترس بودن تجهیزات تجاری اترنت(به انگلیسی: Ethernet) برای ساخت شبکه های محلی و پیاده سازیهای گسترده و استانداردسازی TCP/IP در یونیکس ]](به انگلیسی: Unix) و بسیاری سیستم عاملهای دیگر بود.

این رایانه نکست توسط سر تیم برنرز لی(به انگلیسی: Sir Tim Berners-Lee) در سرن(به انگلیسی: CERN) استفاده میشد و اولین وب سرور دنیا شد.

اگرچه بسیاری از کاربردها و رهنمودهایی که اینترنت را ممکن ساخت به مدت تقریبا دو دهه وجو داشتند، امااین شبکه تا دهه 1990 هنوز چهره ای همگانی نداشت. در ششم آگوست 1991، سرن - سازمان اروپایی پژوهش در باره ذرات - پروژه وب جهان گستر(World Wide Web) را به اطلاع عموم رساند. وب توسط دانشمندی انگلیسی به نام سر تیم برنرز لی(به انگلیسی: Sir Tim Berners-Lee) در سال 1989 اختراع شد.یکی از مرورگرهای وب محبوب اولیه ViolaWWW بود که از روی هایپرکارت الگوبرداری شده بود و از سامانه پنجره ایکس(به انگلیسی: X Window System) استفاده می کرد. سرانجام این مرورگر جای خود را در محبوبیت به مرورگرموزاییک (به انگلیسی: Mosaic) داد. در سال 1993 مرکزملی کاربردهای ابررایانش امریکا (به انگلیسی: National Center for Supercomputing Applications) دردانشگاه ایلینوی اولین نسخه از موزاییک را منتشر کرد و تا اواخر سال 1994 علاقه عمومی به اینترنتی که پیش از این آموزشی و تخصصی بود، گسترش فراوانی یافته بود. در سال 1996 استفاده از واژه اینترنت معمول شد و مجازا برای اشاره به وب هم استفاده شد. در همین هنگام، در گذر این دهه،اینترنت بسیاری از شبکه های رایانه ای عمومی از پیش موجود را در خود جا داد(اگر چه برخی مثل FidoNet همپنان جداماندند). آنچنانکه تخمین زده شده است، در دهه 90 در هرسال اینترنت رشدی صددرصدی نسبت به سال قبل خود داشته است و در سالهای 1996و1997 نیز دوره های کوتاهی از رشد انفجاری داشته است.^[۵] این میزان رشد به خصوصیت عدم کنترل مرکزی اینترنت که امکان رشد اندامی شبکه را فراهم می سازد نسبت داده اند و همچنین به ماهیت بازوغیراختصاصی پروتکلهای اینترنت که امکان برقراری سازگاری و همکاری میان فروشندگان مختلف و عدم توانایی یک شرکت برای اعمال کنترل بیش از حد بر روی شبکه را سبب می شود..^[۶] جمعیت تخمینی کاربران اینترنت مطابق آمار سی ام ژوئیه 2009 ، 1.67 میلیارد نفراست.^[۷]

فناوری

پروتکل ها

زیرساخت ارتباطی پیچیده اینترنت، از اجزای سخت افزاری به همراه سامانه ای از لایه های نرم افزاری که جنبه های مختلفی از معماری آن را کنترل می کنند تشکیل شده است.از آنجا که سخت افزار اینترنت را غالبا می توان برای پشتیبانی از هر سامانه نرم افزاری دیگری استفاده کرد،اینترنت ویژگیهایش را مرهون طراحی معماری نرم افزار و پروسه استاندارد سازی قوی این معماری است که زیربنای مقیاس‌پذیری و موفقیت آن را می سازد.مسئولیت طراحی معماری سامانه های نرم افزاری اینترنت بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت(IETF) گذارده شده است.^[۸] IETF گروههای کاری استانداردگذاری را در ارتباط با جنبه های مختلف معماری اینترنت مدیریت می کند که به روی هر فردی باز هستند.بحثهای حاصل و استانداردهای نهایی در قالب اسنادی به نام درخواست توضیح(RFC) (به انگلیسی: Request for Comments) منتشر می شوند که به رایگان در وبگاه IETF فابل دسترسی هستند. روشهای اصلی شبکه بندی که اینترنت را راه می اندازند درRFC هایی می آیند که به طور ویژه ای متمایز شده اندواستاندارد های اینترنت را تشکیل می دهند. سایر اسناد ضعیف تر اسناد اطلاع رسانی، آزمایشی و تاریخی هستند و یا اسنادی اند که بهترین شیوه های رایج در پیاده سازی فناوریهای اینترنت را بیان می کنند.

استانداردهای اینترنت چارچوبی را مشخص می کنند که به نام بسته پروتکل اینترنت شناخته می شود.این بسته یک مدل معماری است که روشهارا به سامانه لایه بندی شده ای از پروتکلها تقسیم می کند.(RFC 1122, RFC 1123) هرلایه با محیطی متناظر است که سرویسهایی که ارائه می دهد در آن محیط یا حوزه عمل می کنند.بالاترین لایه، لایه کاربرد (به انگلیسی: Application Layer)، فضایی است برای شیوه های شبکه بندی مخصوص برنامه های کاربردی که مورد استفاده نرم افزارهای کاربردی قرار میگیرد، به عنوان مثال یک مرورگروب. در زیر این لایه لایه انتقال (به انگلیسی: Transport Layer) قرار دارد که برنامه های کاربردی را در " میزبان های متفاوت" از طریق شبکه با شیوه های مناسب مبادله داده به یکدیگر مرتبط می سازد( به عنوان مثال مدل کارخواه-کارساز). در زیر این لایه ها فناوریهای شبکه بندی اساسی در قالب دو لایه قراردارند. لایه اینترنت از طریق نشانی پروتکل اینترنت(آدرس IP) این قابلیت را به رایانه ها می دهد که یکدیگر را شناسایی کنند و مکان یکدیگر را بیایند و به آنها اجازه می دهد که از طریق شبکه های ترانزیت میانی به هم متصل شوند. درآخر زیر همه لایه ها یک لایه نرم افزاری به نام لایه پیوند قرارمی گیرد که اتصال بین میزبانهایی که در یک شبکه محلی قرار دارند ویا از طریق اتصال شماره گیری(Dial-up Connection) را بوجود می آورد. این مدل که به نام TCP/IP خوانده می شود به گونه ای طراحی شده است که از سخت افزاری که بر روی آن کار می کند مستقل باشد و به جزئیات سخت افزاری نمی پردازد. مدل های دیگری نیز علاوه بر این مدل بوجود آمدند (مثل مدل مرجع OSI) که اگرچه شباهتهای زیادی با هم دارند، اما نه از لحاظ جزئیات توصیفی و نه از نظر پیاده سازی با هم سازگار نیستند.

برجسته ترین جزء مدل اینترنت پروتکل اینترنت(IP) است که یک سیستم آدرس دهی ( آدرس های IP) برای رایانه های متصل به اینترنت را فراهم می آورد. IP نسخه 4، نسخه ابتدایی آن بود که در نسل اول اینترنت امروزی بکار گرفته شد و هنوز هم کاربرد عمده دارد. این نسخه به گونه ای طراحی شده بود که 4.3~ میلیارد (10⁹) میزبان اینترنت را آدرس دهی کند. اما رشد انفجاری ایترنت منجر به اتمام آدرسهای IP شد و گمان می رود که تقریبا در 2011 به مرحله پایانی اش برسد.^[۹] در اواسط دهه 90 نسخه جدید این پروتکل، IPv6 با قابلیت آدرس دهی بسیار بیشتر و مسیر یابی کارآمد تر ترافیک اینترنت بوجود آمد. این نسخه هم اکنون در مرحله بکارگیری تجاری در سراسر دنیا به سر می برد و دفاتر ثبت منطقه ای اینترنت (RIR) (به انگلیسی: Regional Internet Registry) به تمام مدیران منابع اصرار می کنند که برای پذیرش نسخه جدید و تغییر، برنامه ریزی کنند..^[۱۰]

IPv6 با IPv4 همکنش پذیر(Interoperable) نیست و در واقع نسخه ای موازی از اینترنت ایجاد می کند که در دسترس نرم افزارهای سازگار با IPv4 نمی باشد. این بدین معنی است که ارتقای نرم افزار و یا استفاده از امکانات ترجمه برای همه دستگاههای شبکه که بخواهند بر روی اینترنت IPv6 ارتباط برقرار کنند، امری ضروری است. اکثر سیستم عامل های مدرن امروزی به گونه ای تغییر داده شده اند که از هر دو نسخه IP پشتیبانی کنند، اما زیرساختهای شبکه هنوز از این قافله عقب هستند.

ساختار

ساختار اینترنت و خصوصیات کاربرد آن به گستردگی مورد مطالعه قرارگرفته است.این مشخص شده است که ساختار مسیردهی پروتکل اینترنت(IP) و پیوندهای ابرمتن وب جهان گستر، هردو شبکه های مقیاس-آزاد هستند. شبیه به شیوه ارائه دهندگان تجاری اینترنت(ISP) که از طریق نقاط تبادل اینترنت(IXP) (به انگلیسی: Internet Exchange Point) به هم وصل می شوند، شبکه های پژوهشی نیز تمایل دارند که در شکل زیرشبکه های بزرگی مانند GEANT، GLORIAD، Internet2 و JANET (شبکه آکادمی علوم و تحقیقات بریتانیا)، به هم متصل شوند. این زیر شبکه ها به نوبه خود پیرامون شبکه های کوچکتری پدید آمده اند.

بسیاری از دانشمندان علوم رایانه اینترنت را نمونه برجسته ای از یک سیستم بزرگ بسیار مهندسی شده و هنوز بسیار پیچیده توصیف می کنند.^[۱۱] اینترنت به شدت ناهمگن است. مثلا نرخ های انتفال داده و ویژگیهای فیزیکی اتصالات بسیار تغییر می کند. اصول مسیریابی و آدرس دهی ترافیک در اینترنت به خاستگاه آن در سال 1960 بر میگردد که اتدازه و محبوبیت آینده اینترنت قابل پیش بینی نبود، از این رو امکان ایجاد ساختارهای دیگر در دست بررسی است.^[۱۲]

حاکمیت

دفتر مرکزی ICANN در درمارینا دل ری،کالیفرنیا در امریکا

اینترنت یک شبکه جهانی توزیع شده است که شبکه های خودمختار به انتخاب خود به آن پیوسته اند و بدون هیچ بدنه مرکزی فرماندهی کار میکند. اما برای حفظ همکنش پذیری آن جنبه های فنی و سیاستهای زیر ساخت پایه آن و همچنین فضاهای نام اصلی آن توسط بنگاه اینترنتی نامها و شماره های تخصیص داده شده(به انگلیسی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers ) (ICANN) اداره می شوند که مقر اصلی آن درمارینا دل ری،کالیفرنیا قرار دارد. ICANN مرجعی است که به هماهنگ سازی تخصیص شناسه های یکتا برای استفاده در اینترنت می پردازد.این شناسه ها شامل نامهای دامنه، نشانی های IP، شماره پورت های برنامه ها در لایه انتقال و بسیاری از پارامترهای دیگر می شود. فضا های نام یکتای جهانی که در آن نام ها و شماره ها به صورتی تخصیص داده می شوند که مقادیر یکتا باشند، برای دسترسی جهانی به اینترنت ضروری هستند. ICANN توسط یک هیات مدیره بین المللی که از بین انجمنهای فنی، آکادمیک و سایر انجمنهای غبر تجاری دیگراینترنت انتخاب می شود.دولت امریکا همچنان نقش اولیه را در تایید تغییرات در حوزه ریشه سامانه نام دامنه (به انگلیسی: DNS root zone) که قلب سامانه نام دامنه(DNS) را تشکیل می دهد. نقش ICANN در هماهنگی تخصیص شناسه های یکتا، آن را به عنوان تنها پیکره هماهنگ سازی در شبکه جهانی اینترنت متمایز می سازد.در 16 نوامبر 2005 نشست جهانی در باره جامعه اطلاعاتی که در تونس برگزار شد انجمن حاکمیت اینترنت(IGF) را تاسیس کردند تا به مسایل مرتبط با اینترنت بپردازد.

کاربردهای امروزی

اینترنت انعطاف پذیری بیشتری را در مورد ساعتهای کاری و موقعیت جغرافیایی فراهم می سازد بویژه با گسترش اتصالهای پرسرعت و نرم افزارهای کاربردی وب. امروزه اینترنت تقریبا از همه جا و به طرق مختلفی قابل دسترسی است، بویژه از طریق دستگاههای متحرک اینترنتی (Mobile Internet Device)، تلفن همراه، جعبه های بازی دستی(Handheld Game Console) و مسیریابهای سلولی(Cellular Routers) که به کاربران اجازه می دهد که هرکجا شبکه های بی سیم وجود دارد به اینترنت متصل شوند. با وجود محدودیت اندازه صفحه کوچک دستگاههای جیبی ، خدمات اینترنت مانند وب و پست الکترونیک قابل استفاده اند. اینترنت همچنین بازار بزرگی برای شرکتها شده است. برخی از بزرگترین شرکتهای دنیا با بهره گیری از ماهیت کم هزینه تبلیغات و دادوستد اینترنتی (که به دادوستدالکترونیک(E-Commerce) مشهور است) بزرگ شده اند.این سریعترین راه برای انتشار همزمان اطلاعات بین افراد متعدد است. اینترنت متعاقبا راه و رسم خریدکردن را نیز متحول ساخته است. به عنوان مثال یک فرد می توانند کالایی مانند یک لوح فشرده(CD) را به صورت برخط(Online) سفارش داده و ظرف چند روز آن را از طریق پست دریافت کند و یا مستقیما آن را در رایانه اش بارگیری(Download) نماید.اینترنت همچنین امکانات بزرگی برای بازاریابی شخصی (Personalized Marketing) به ارمغان می آورد و بیشتر از هر رسانه تبلیغاتی دیگری به یک شرکت امکان تبلیغ خصوصی محصول برای یک فرد و یا گروهی از افراد را می دهد.از نمونه های بازایابی شخصی می توان به اجتماعات برخطی چون Facebook، Orkut، ،Twitter، Friendster، Myspace و مشابه آنها اشاره کرد که هزاران کاربر به عضویت آنها در می آیند تا خود را تبلیغ کنند و به صورت برخط دوست بیابند. بسیاری از آنها نوجوانان و جوانان بین 13 تا 25 سال هستند.وقتی که آنها خود را تبلیغ می کنند، علایق و سرگرمی های خود را نیز تبلیغ می نمایند و شرکتهای بازاریابی برخط(Online Marketing) نیز از آن سود می جویند تا به اطلاعاتی در مورد اینکه هریک از این کاربران معمولا جه کالاهایی را به صورت بر خط می خرند، دست یابند و محصولات شرکت خود را برای کاربران مورد نظرشان تبلیغ کنند.

به اشتراک گذاری آنی و کم هزینه ایده ها، دانش و مهارت ها، با کمک نرم افزارهای تشریک مساعی (Collaborative Software) کارهای مشارکتی را بسیار آسانتر نموده است. گروهها نه تنها می توانند به ارزانی ارتباط برقرار کنند و ایده ها را به اشتراک بگذارند، بلکه در وهله اول به دلیل دسترسی بسیار گسترده اینترنت تشکیل گروهها آسانتر می شود.مثالی از این موضوع، جنبش نرم افزار رایگاناست که محصولاتی چون Linux، Mozilla FireFox و OpenOffice.org بوجود آورد. "گپ" اینترنتی چه به شکل اتاقهای گپ IRC و چه به شکل پیام رسانی فوری (Instant Messaging) به همکاران اجازه می دهد که به راحتی ضمن کارکردن پشت رایانه هایشان با یکدیگر در تماس باشند. پیام ها حتی راحت تر و سریعتر از سیستم پست الکترونیکی مبادله می شوند. این سیستم ها می توانند به گونه ای توسعه یابند که امکان مبادله فایل و یا تماس تصویری را نیز به کاربران ارائه دهند.(مانند Yahoo Messenger)

سیستمهای کنترل نسخه (Version Control) به گروه های همکاری کننده اجازه می دهد که بر روی اسناد اشتراکی کار کنند، بدون اینکه تصادفا کار یکدیگر را رونویسی کنند و یا منتظر رسیدن اسناد به دستشان باشند تا بتوانند کار خود را بر روی اسناد انجام دهند. تیم های تجاری و پرژه ای می توانند تقویم ها را نیز در کنار اسناد و اطلاعات به اشتراک بگدارند. چنین هماهنگی هایی در طیف وسیعی از موضوعات مانند پژوهشهای علمی، تولید نرم افزار،برنامه ریزی کنفرانس وفعالیتهای سیاسی صورت می گیرد. همکاریهای سیاسی و اجتماعی با گسترش دسترسی به اینترنت و افزایش سوادرایانه ای افزایش می یابد. از رویداد های flash mob در اوایل 2000 تا استفاده از شبکه های اجتماعی در اعتراضات به انتخابات 2009 در ایران. اینترنت به افراد این امکان را می دهد که به طرز بسیار موثر تری از هرروش دیگری با هم کار کنند.

اینترنت امکان دسترسی از راه دور به رایانه های دیگر و انباره های اطلاعات در هرجای دنیا که باشندرا به کاربران رایانه می دهد. آنها می توانند برای این کار، در صورت نیاز، از فناوریهای امنیتی، رمزنگاری و احراز هویت نیز استفاده کنند. مثلا یک حسابدار که در منزل خود نشسته است می تواند حسابرسی دفاتر شرکتی را که در کشور دیگری قرار دارد، بر روی سروری که در کشور سومی قرار گرفته و توسط متخصصینی در کشور چهارم نگهداری می شود، انجام دهد ویا یک کارمند اداره می تواند در هر جای دنیا که باشدمی تواند یک نشست میزکاردور (Remote Desktop) رااز طریق اینترنت و یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) ایمن به رایانه اش در اداره باز کند.

خدمات

اطلاعات

بسیاری از افراد واژه های "اینترنت" و "وب جهان گستر"(یابه صورت کوتاه "وب") را به جای هم بکار می برند، حال آنکه این دو واژه معناهای متفاوتی دارند. وب جهان گستر مجموعه ای جهانی از اسناد و تصاویر و سایر منابعی است که به وسیله ابرپیوندها با یکدیگر ارتباط منطقی دارند و با استفاده از شناسه های منبع یکنواخت (به انگلیسی: Uniform Resource Identifier) ویا به اختصار URI مورد مراجعه قرار می گیرند. URI ها به ارائه دهندگان اجازه می دهد که سرویسها و مشتریان را به صورت سمبولیک مشخص نمایند. تا مکان یابی و آدرس دهی وب سرورها، سرورهای پرونده و سایر پایگاه داده هایی که اسناد را ذخیره می کنند و همچنین عرضه دسترسی به منابع از طریق پروتکل HTTP، اصلی ترین پروتکل حامل وب، را ممکن سازند.HTTP تنها یک از صدها پروتکلی است که روی وب استفاده می شود. وب سرویس ها نیز می توانند از این پروتکل برای ارتباط استفاده کنند.

مرورگرهای وب جهان گستر مثل اینترنت اکسپلورر مایکروسافت، فایرفاکس، اپرا، سافاری اپل، و گوگل کروم با استفاده از ابرپیوند های تعبیه شده درون صفحات، به کاربران امکان می دهند از یک صفحه وب به صفحه دیگرگردش کنند. این اسناد ممکن است ترکیبی از داده های رایانه ای شامل گرافیک، صدا، متن ساده، ویدیو، چندرسانه ای و محتوای تعاملی شامل بازی،برنامه های اداری و نمایشهای علمی باشد. از راه پژوهشهای اینترنتی برپایه جستجوی کلیدواژه ها با استفاده از موتورهای جستجوی وب مثل یاهو و گوگل کاربران می توانند به سرعت و سادگی به حجم گسترده و متنوع اطلاعات بر خط دسترسی داشته باشند. در مقایسه با دانشنامه های چاپی و کتابخانه های سنتی، وب جهان گستر امکان عدم تمرکز اطلاعات را فراهم ساخته است. وب همچنین به افراد و سازمانها توانایی انتشار ایده ها و افکارشان را برای شماربسیاری از مخاطبین بالقوه با هزینه وتاخیر زمانی کمینه می دهد. انتشار یک صفحه وب، وب نوشت، یا ساخت یک وبگاه هزینه اولیه بسیار پایینی دارد و سرویسهای رایگان نیز وجود دارند، هرچندکه انتشار و نگهداری وبگاه های بزرگ و حرفه ای بااطلاعات جذاب،متنوع و به روز هنوزمشکل و پرهزینه است. بسیاری از افراد، شرکتها و گروهها از وب نوشت هاکه به گستردگی برای یادداشت های روزانه به روزشدنی به کارمی روند نیز استفاده می کنند.برخی از سازمانهای تجاری کارکنان خود کارکنان خود را تشویق می کنند که در حوزه تخصص خود توصیه هایی را در وبگاه ارائه دهند، به این امید که با دانش تخصصی و اطلاعات رایگان، بازدیدکنندگان را تحت تاثیر قراردهند وبه شرکت خود جذب کنند. نمونه این روش در مایکروسافت دیده می شود که نرم افزارنویسان این شرکت، وب نوشت های شخصی خود را منتشر می کنند تا علاقه عمومی را نسبت به کارشان بیانگیزند.

تبلیغ برخط در صفحات وب پربیننده می تواند سود زیادی در برداشته باشد. دادوستدالکترونیک یا فروش محصولات مستقیما از طریق وب نیز به رشد خود ادامه می دهد. در روزهای نخست وب، وبگاه ها تنها مجموعه ای از پروندههای متنی اچ تی ام ال(HTML) کامل شده و منزوی بود که بر روی وب سرورها ذخیره می شدند. به تازگی وبگاه ها توسط نرم افزارهای مدیریت محتوا و ویکی و با محتوای اولیه اندک ساخته می شوند. مشارکت کنندگان سیستم پایگاه داده های اصلی را توسط صفحات ویرایشگری که به همین منظور ساخته شده اند با محتوای مورد نظر پر می کنند، حال آنکه بازدیدکنندگان تنها شکل نهایی HTML صفحات را می بینند. پروسه گرفتن محتوای جدید و دردسترس قرار دادن آن برای بازدیدکنندگان مورد نظر ممکن است شامل سیستم های سردبیری،تاییدی و امنیتی باشد.

ارتباط

پست الکترونیک یکی از سرویسهای ارتباطی مهم در دسترس بر روی اینترنت است. مفهوم فرستادن پیامهای متنی الکترونیکی که به گونه ای به نامه ها و یادداشتهای پستی می ماند، قدمتی بیش از اینترنت دارد. امروزه یکی از مسایلی که می تواند حائز اهمیت باشد درک تفاوت بین پست الکترونیک اینترنتی و سامانه های پست الکترونیکی داخلی است. یک نامه الکترونیکی اینترنتی ممکن است از شبکه های مختلفی عبورکند و بر روی ماشینهای مختلفی به صورت رمزنشده دخیره شود که از کنترل فرستنده و گیرنده نامه کاملا خارج اند. دراین مدت کاملا امکانپذیر است که این نامه توسط اشخاص ثالثی محتوای آن خوانده و یا حتی دستکاری شود. سامانه های پست الکترونیکی کاملا داخلی که در آن نامه هاهرگزازمحدوده شبکه داخلی سازمان خارج نمی شوند بسیار ایمن تر هستند، هر چند که در هرسازمانی کارکنان فناوری اطلاعات و یا پرسنل دیگری هستند که شغلشان در ارتباط با نظارت و گاهی دسترسی به نامه های دیگران است. تصاویر و اسناد و سایر پرونده ها نیز می تواند به صورت پیوست نامه الکترونیک فرستاده شود. نامه های الکترونیکی را می توان به چندین نشانی پست الکترونیکی رونوشت نمود.

تلفن اینترنتی نیز سرویس ارتباطی دیگری است که با پیدایش اینترنت امکانپذیر شد. صدا روی پروتکل اینترنت(VoIP) نام پروتکلی است که زیر بنای همه ارتباطات تلفنی اینترنتی است. ایده آن در اوایل دهه 1990 همراه با برنامه های واکی-تاکی گونه برای رایانه های شخصی ظهور کرد. در سالهای اخیر سیستمهای VoIP سادگی استفاده و راحتی تلفن های معمولی را پیدا کرده اند. فایده این کار ان است که چون ترافیک صدارااینترنت حمل می کند، VoIP هزینه بسیار کمی دارد و حتی می تواند رایگان باشد. به ویژه برای آن دسته از اتصالات اینترنت که همیشه برقرارند (مانند مودم کابلی یا ADSL) گزینه مناسبی است. VoIP در حال پخته شدن و تبدیل شدن به رقیب جایگزینی برای سیستم های تلفن سنتی است. همکنش پذیری بین عرضه کنندگان مختلف بهبود یافته و امکان برقراری و یا در یافت تماس با تلفن های معمولی نیز به وجود آمده است. کارتهای شبکه ساده و ارزان VoIP نیز در دسترس هستند که نیاز به وجود رایانه برای استفاده از VoIPرا ازبین می برند.

کیفیت صدا از یک تماس تا تماس دیگر تغییر می کند، اما غالبا کیفیت برابر یا بهتر از تلفن معمولی است. مشکلاتی که برای VoIP باقی می مانند، گرفتن شماره تلفن های اظطراری و قابلیت اطمینان است. در حال حاضر تعدادی از ازائه دهندگان VoIP سرویس شماره های اظطراری را ارائه می دهند اما هنوز به صورت جهانی در دسترس نیست. تلفن های سنتی انرژی را از خط تلفن می گیرند و در صورت قطع برق می توانند همچنان عمل کنند. برای VoIP این امکان بدون استفاده از منبع تغذیه پشتیبان برای تغذیه تجهیزات تلفن و دسترسی به اینترنت، وجود ندارد. VoIP همچنین محبوبیت روز افزونی بین علاقه مندان بازیهای کامپیوتری به عنوان شکلی از ارتباط بین بازیکنان می یابد. محبوبترین برنامه های VoIP برای بازیها عبارتند از : Ventrilo و TeamSpeak. Wii، پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ نیز ویژگی گفتگو با VoIP را عرضه می کنند.

انتقال داده

اشتراک فایل نمونه ای از انتقال مقادیر بزرگ داده از طریق اینترنت است. یک فایل رایانه ای را می توان به صورت پیوست نامه الکترونیکی به دوستان و همکاران فرستاد. میتوان آن را دریک وبگاه ویا اف تی پی سرور( FTP Server) بارگذاری (Upload) نمودتا به آسانی توسط دیگران بارگیری(Download) شود. می توان آن را در یک "مکان مشترک" در یک کارسازپرونده(File Server) قرار دارد تا به سرعت و آسانی در اختیار همکاران قرار گیرد. بار سنگین بارگیریهای شمار زیاد کاربران را می توان با به کاربردن کارساز(سرور) های آینه و شبکه های تظیر-به-نظیر کاهش داد. دسترسی به فایل را می توان از طریق تصدیق هویت کاربر کنترل کرد. انتقال فایل بر روی اینترنت را نیز می توان با رمزگذاری در پوشش ابهام قرار داد. دستیابی به فایل ممکن است در گرو پرداخت مبلغی باشد که می تواند توسط کارت اعتباری پرداخت شود. مبدا و اعتبار فایل از طریق امضای دیجیتال و یا MD5 و سایر روشهای هضم پیام قابل بررسی است. این ویژگیهای ساده اینترنت در مقیاس جهانی، به تدریج تولید،فروش و توزیع هر چیزی را که قابل ارائه به صورت فایل باشد را تغییر می دهد که این چیزها شامل همه انتشارات چاپی، محصولات نرم افزاری، اخبار،موسیقی،فیلم،ویدیو،عکاسی، گرافیک و آثار هنری دیگر می باشد.

رسانه جریانی(Streaming Media) همان عملی است که بسیاری از پخش کنندگان صدا و سیما،به واسطه آن، برنامه های خودرا از طریق اینترنت به صورت زنده پخش می کنند.(به عنوان مثال BBC) آنها امکان دیدن برنامه های غیر همزمان ضبط شده را نیز به کاربران می دهند. گروهی از آنها صرفا برنامه های خود را از طریق اینترنت پخش می کنند. این بدین معنی است که یک رایانه می تواند به این رسانه های برخط، شبیه به همان صورتی که پیش از این تنها از طریق گیرنده های رادیو و تلویزیون امکانپذیر بود دست یابد. پادکست ها گونه دیگری از پخش اینترنتی هستند که فایل صوتی توسط رایانه بارگیری می شود و سپس به یک پخش کننده رسانه قابل حمل منتقل می شود تا بتوان بعدا در حرکت بدان گوش داد.

وب بین(Webcam) ها را نیز می توان گونه کم هزینه تر رسانه جریانی دانست. اگرچه برخی از وب بین ها تصویر با ترخ فریم کامل می دهند اما غالبا تصویر کوچک است و به کندی به روز می شود. کاربران اینترنت می توانند حیواناتی را دریک جنگل افریقایا گزارش تصویری از ترافیک در یک میدان را به صورت زنده و بی درنگ تماشا کنند و یا بر روی دارایی های خود از راه دور نیز نظارت بصری داشته باشند.محبوبیت اتاقهای گپ ویدیویی ویا کنفرانس تصویری نیز با افزایش تعداد کاربرانی که وب بین دارند، افزایش می یابد. یوتیوب در تاریخ 15 فوریه 2005 ایجاد شد و اکنون وبگاه پیشرو در زمینه ویدیو های جریانی است. یوتیوب از یک پخش کننده وب برپایه فلش برای پخش ویدیو استفاده می کند. کاربران ثبت نام کرده می توانند مقدار نامحدودی ویدیو را در این وبگاه بارگذاری کنند و پروفایل شخصی بسازند. یوتیوب ادعا می کند که کاربرانش روزانه صدها میلیون ویدیو را بارگذاری و یا تماشا می کنند..^[۱۳]

دسترسی

نوشتار مرتبط: دسترسی به اینترنت، قابلیت دسترسی وب, و فهرست کشورها بر پایه شمار کاربران اینترنت

نمودار کاربران اینترنت به ازای هر صدنفر از ساکنین بین سالهای 1997 تا 2007 توسط اتحادیه بین المللی ارتباطات(ITU)

رایج ترین زبان برای ارتباطات در اینترنت زبان انگلیسی است. این ممکن است ناشی از زادگاه اینترنت و همچنین نقش زبان انگلیسی به عنوان زبان بین المللی باشد. ناتوانی رایانه های اولیه - که اغلب در امریکا ساخته می شدند - در پردازش نویسه (کاراکتر) های به جز گونه انگلیسی الفبای لاتین نیز ممکن است با این موضوع مرتبط باشد. پس از انگلیسی(28% از بازدیدکنندگان وب)، پرخواهان ترین زبانها در وب جهان گستر عبارنتد از : چینی 23%، اسپانیایی 8%، ژاپنی 5%، پرتغالی و آلمانی (هر کدام 4%)، عربی و فرانسه و روسی (هرکدام 3%)و کره ای 3%.^[۱۴] بر پایه منطقه، 42% از کاربران اینترنت در آسیا، 24% در اروپا،14% در امریکای شمالی، 10% در امریکای لاتین و کارائیب، 5% در آفریقا، 3% در خاورمیانه و 1% در استرالیا/اقیانوسیه.^[۱۵] فناوریهای اینترنت در سالهای اخیر بویژه در زمینه استفاده از یونیکد، به حد کافی گسترش یافته اند و امکانات مناسبی برای ارتباط در بسیاری از زبانهای دنیا در دسترس می باشد، اما همچنان مسائلی مانند Mojibake (نمایش نادرست برخی نویسه های یک زبان) باقی هستند.

روشهای معمول دسترسی به اینترنت در خانه ها شامل دسترسی با شماره‌گیری (dial-up)، خطوط زمینی پهن باند(از طریق کابل کواکسیال، فیبر نوری و یا سیم مسی)، وای-فای (Wi-Fi)، ماهواره و فناوری 3G تلفن همراه می باشد. اماکن عمومی که می توان در آنها از اینترنت استفاده نمود شامل کتابخانه ها و کافی‌نت ها که در آنها رایانه هایی با اتصال به اینترنت مهیاست.همچنین کیوسکهای اینترنت در بسیاری از اماکن عمومی مانند سالن فرودگاه و کافی شاپها موجودند که بعضی از آنها برای استفاده های کوتاه و سرپایی در نظرگرفته شده اند.واژه های گوناگونی برای نامیدن این ترمینالها به کار می رودف از جمله : کیوسک عمومی اینترنت و یا پایانه دسترسی عمومی.

این ترمینالها به گستردگی برای کاربردهایی چون رزرو بلیط، سپرده گذاری بانکی، پرداخت برخط مورد استفاده قرار می گیرد. وای-فای(Wi-Fi) دسترسی بی سیم به شبکه های رایانه ای و در نتیجه به اینترنت را فراهم می کند. نقاط داغ (Hotspots) به مکانهایی گفته می شود که دسترسی به اینترنت بی سیم در آن نقاط امکانپذیر است و کاربران می توانند با لپ تاپ و یا دستیار دیجیتال شخصی(PDA) خود به اینترنت متصل شوند. گاهی این سرویس های بیسیم برای عموم و یا حداقل برای مشتریان رایگان ارائه می شود. یک نقطه داغ محدوده مکانی مشخصی را شامل می شود مثل محوطه یک دانشگاه، پارک و یا حتی سراسر نقاط یک شهر. سرویسهای تجاری Wi-Fi که کل شهر را پوشش می دهند هم اکنون در شهرهای لندن، وین، تورنتو، سانفرانسیسکو، فیلادلفیا، شیکاگو و پیتسبورگ ارائه می شوند. در این شهرها مشترکین می توانند در هر نقطه ای از شهر به شبکه وای-فای متصل شوند.^[۱۶] علاوه بر وای-فای، آزمایشهایی نیز در زمینه شبکه های بی سیم متحرک اختصاصی مانن ریکوچت و سرویسهای داده ای پرسرعت بر روی تلفنهای همراه، و شبکه های بی سیم ثابت انجام شده است. تلفنهای همراه پیشرفته مثل تلفن های همراه هوشمند (Smartphone) همگی با قابلیت اتصال به اینترنت از طریق شبکه تلفن عرضه می شوند. مرورگرهای وب مثل اپرا معمولا نسخه ای برای این دستگاههای جیبی پیشرفته دارند.

آثار اجتماعی

نوشتار مرتبط: اینترنت و تاثیر آن بر مسائل فرهنگی جامعه

اینترنت به دلیل خصوصیاتی چون قابلیت استفاده و دسترسی گسترده آن، اشکال کاملا جدیدی از تعاملات، فعالیتها، و سازماندهی های اجتماعی را پدید آورده است. وبگاه های شبکه های اجتماعی چون فیس‌بوک ،توییتر و مای‌اسپیس روشهای جدیدی برای معاشرت و تعامل خلق کرده اند. کاربران این سایتها قادرند اطلاعات گوناگونی به صفحات خود بیفزایند، علایق مشترکی را دنبال کنند و به دیگران مرتبط شوند. وبگاه هایی مثل LinkedIn به پرورش ارتباطات حرفه ای و تجاری می پردازد. یوتیوب و فلیکر هم در زمینه ویدیو ها و تصاویر کاربران تخصص دارند.

دهه اول سده بیست و یکم،شاهد پرورش اولین نسلی است که در شرایطی رندگی می کنند که اینترنت به گستردگی در دسترس می باشد. این مسایل و نگرانی هایی را به دنبال دارد از جمله مسئله حفظ حریم خصوصی و هویت و توزیع غیر مجاز مواردی که تحت قانون کپی رایت محافظت می شوند. این بومیان دیجیتال با انبوهی از مسایلی مواجه می شوند که در مورد نسلهای قبلی وجود نداشت.

اینترنت کاربرد جدیدی به عنوان بک ابزار سیاسی یافته است مه این منجر به سانسوراینترنت می شود. نمونه استفاده سیاسی از اینترنت، مبارزه انتخاباتی هاوارد دین در سال 2004 در ایالات متحده بود که به دلیل جمع آوری کمکهای مردمی از طریق اینترنت شایان توجه بود. بسیاری از گروههای سیاسی از اینترنت برای سازماندهی در انجام ماموریت خود استفاده می کنند. برخی از دولتها مانند ایران، کره شمالی، میانمار، چین وعربستان، آنچه را که مردم می توانند از طرق اینترنت ببینند، به ویژه در مورد مسایل سیاسی و مذهبی محدود می نمایند.^{[نیازمند منبع]} این کار از طریق نرم افزارهایی که دامنه و محتوا را فیلتر می کنند صورت می پذیرد. در نروژ، دانمارک، فنلاند ^[۱۷] و سوئد ، ارائه دهندگان اصلی خدمات اینترنت به صورت داوطلبانه و احتمالا برای اجتناب از قانون شدن فیلترینگ، قبول کرده اند که دسترسی به سایتهایی که توسط مقامات مسوول لیست شده است را محدود نمایند. اگرچه قرار بر این است که این آدرسهای ممنوع شده تنها شامل وبگاههای هرزه نگاری کودکان باشد، اما محتوای این لیست مخفی است.^{[نیازمند منبع]}در بسیاری از کشورها مانند ایالات متحده امریکا، اگرپه قوانینی در ممنوعیت پخش موارد دربردارنده هرزه نگاری کودک تصویب نموده اند اما استفاده از نرم افرارهای فیلترینگ را اجباری نکرده اند. نرم افزارهای تجاری و یا رایگان بسیاری تحت عنوان نرم افزار کنترل محتوا در دسترس هستند که کاربران از طریق آنها می توانند وبگاههای مستهجن را در رایانه شخصی و یا شبکه محلی مسدود نمود تا از دسترسی کودکان به مواد هرزه نگاری و یا خشونت نگاری جلو گیری نمود.

اینترنت از آغاز پیدایش همواره وسیله مناسبی برای فعالیتهای تفریحی بوده است. بسیاری از انجمن های اینترنتی بخشهایی برای بازی و ویدیو های خنده دار و کارتونهای کوتاه در قالب انیمیشن های فلش(Flash) دارند. بیش از 6 میلیون نفر در اینترنت از وب نوشت ها و تخته های پیام برای برقراری ارتباط استفاده می کنند. صنایع هرزه نگاری و قمار از اینترنت سود می جویند تا وبگاههایی بسازند که منبع کلان تبلیغات برای سایر وبگاهها می باشند.^{[نیازمند منبع]} اگرچه بسیاری از دولتها برای محدود سازی استفاده این دو صنعت ازاینترنت تلاش کرده اند اما در جلوگیری از گسترش محبوبیت آنها چندان موفق نبوده اند.^{[نیازمند منبع]}

یکی از فعالیتهای تفریحی اصلی در اینترنت، بازیهای چند نفره است. این شکل تفریح اجتماعاتی را بوجود می آورد که در آن افراد از هر سن و نژادی از دنیای بازیهای چندنفره کامپیوتری لذت می برند. اگرچه بازیهای برخط از سال 1970 وجود داشته اند،^{[نیازمند منبع]} اما گونه مدرن این بازیها با خدمات اشتراکی مانند GameSpy و MPlayer آغاز شد. غیر مشترکین محدود به بازیهای خاص و یا زمان بازی خاص بودند. بسیاری از مردم از اینترنت برای دسترسی و بارگیری(download) موسیقی و فیلم و سایر آثار استفاده می کنند. این خدمات به هر دو صورت رایگان و پولی، با استفاده ازسرور های مرکزی و یا فناوریهای نظیر-به-نظیر توزیع شده ارائه می شوند.برخی از این منابع توجه بیشتری نسبت به سایرین در زمینه حقوق مولفین اصلی نشان دادهاند.

بسیاری از مردم از اینترنت برای دسترسی به اخبار، پیش بینی آب وهوا، گزارشهای ورزشی و جستجوی مطالب در مورد علاقه مندیهای خود استفاده می کنند. آنها از گپ برخط، پیام رسان فوری و پست الکترونیک برای در تماس بودن با دوستان خود در سراسر دنیا و به شیوه ای شبیه به دوست مکاتبه ای که در قدیم رواج داشت، استفاده می کنند. اینترنت شاهد شمار رو به افزایش میزکارهای وب که در آن کاربران به فایلها و تنظیمات خود دسترسی پیدا می کنند، بوده است."کم کاری سایبری" (Cyberslacking) محل اتلاف جدی منابع سازمانهاست. کارمندان انگلیسی به طور میانگین 57% از وقت خود را به وب گردی در حین کار می پردازند..^[۱۸]

بر روی آثار اینترنت بر مغز انسان مطالعات زیادی انجام شده است. نیکلاس کار(به انگلیسی: Nicholas Carr) ادعا می کند که اینترنت تفکر عمیق را که عامل خلاقیت واقعی است کاهش می دهد. او همچنین می گوید که پیوند های فرامتن و تحریک بیش از حد، به این معنی است که مغز باید بیشتر توجهش را بر روی تصمیمات کوتاه متمرکز کند. او همچنین بیان می کند که اینترنت مغز را غرق در اندیشه می کند که باعث آسیب رسیدن به حافظه بلند مدت می گردد. شمار فراوان محرک ها در اینترنت منجر به بار شناختی(Cognitive Load) سنگینی برای مغز می شود که یادآوری هرچیزی را مشکل می سازد.^[۱۹][۲۰]

استیون پینکر (به انگلیسی: Steven Pinker)،روانشناس، نظری مخالف دارد. او به این نکته اشاره می کند که افراد بر روی آنچه انجام می دهند کنترل دارند وبنابراین این پژوهش و استدلال هرگز طبیعت انسان را در نظر نداشته است. او می گوید "تجربه ظرفیتهای پردازش اطلاعات مغز را عوض نمی کند" و ادعا می کند که اینترنت باعث باهوشتر شدن انسانها شده است.^[۲۱]

نکات حقوقی و اخلاقی

هم اکنون نگرانی عمومی در مورد مطالب موجود در اینترنت وجود دارد. بعضی از جدال آمیزترین آنها تخلف در حق نشر، جعل هویت و مکالمه تنفر آمیز هستند که وجود دارند و قانونی کردن آنها مشکل است.

همچنین اینترنت یکی از علل مرگ و میر شناخته شده‌است .Brandon Vedas بعد از اینکه به توصیه‌ای که در IRC به او شده بود و در مصرف دارویی که از مخلوط کردن چندین داروی مجاز و غیر مجاز درست کرده بود، زیاده روی کرد، جان خود را از دست داد. shwan woolley بعد از اینکه همسرش به سرویس EverQuest معتاد شده بود و در حال نابودی خود و زندگی بود به خودش شلیک کرد و جان سپرد.